ร้อยตำรวจเอกพันธ์ศักดิ์ ขันทะสอน เนติบัณฑิตไทย
สมัย ๕๘ เจ้าของ www.สุนัขไทยหลังอาน.com
กฎหมายฉบับนี้ เป็นประโยชน์ต่อหมา แมว
เป็นอย่างมี ต่อไปนี้
หากผู้ใดพบเห็นการทารุณสัตว์
สัตว์เร่ร่อน สัตว์ถูกทอดทิ้ง ก็สามารถช่วยเหลือ โดยแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจ และ เจ้าหน้าที่ของรัฐที่จัดตั้งเพื่อสงเคราะห์สัตว์ได้ ผู้ใดฝ่าฝืนโดนทารุณสัตว์ ก็มีโทษจำคุกเลยทีเดียว
ส่วนเจ้าหน้าที่ของรัฐก็ไม่สามารถปฎิเสธหน้าที่ช่วยเหลือสัตว์ได้ เพราะกฎหมายบังคับให้ป้องกัน จัดสวัสดิภาพสัตว์ อย่างชัดแจ้งแล้ว
มาทำความเข้าใจกฎหมาย ใช้ตัวอย่างเป็นบรรทัดฐาน
สื่อสารคนรอบข้างอย่างเข้าใจ ขอบเขตการกระทำ อะไรทำได้
อะไรห้ามทำ ฝ่าฝืนมีโทษขนาดไหน แจ้งความ ร้องทุกข์ ร้องเรียน
ต่อตำรวจ หรือหน่วยงานไหน
ใครจะมารับผิดชอบ
เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ
เนื่องจากสัตว์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึกและ
เป็นองค์ประกอบสำคัญของสิ่งแวดล้อม
จึงควรได้รับการคุ้มครองมิให้ถูกกระทำการทารุณกรรม และเจ้าของสัตว์
ซึ่งนำสัตว์มาเลี้ยงจะต้องจัดสวัสดิภาพให้เหมาะสมตามประเภทและชนิดของสัตว์
ทั้งในระหว่างการเลี้ยงดู
การขนส่ง การนำสัตว์ไปใช้งาน หรือใช้ในการแสดง
ดังนั้น เพื่อกำหนดหลักเกณฑ์ในการป้องกันการทารุณกรรม
และการจัดสวัสดิภาพสัตว์
เพื่อให้สัตว์ได้รับการคุ้มครองตามธรรมชาติของสัตว์อย่างเหมาะสม จึงจำเป็น
ต้องตราพระราชบัญญัตินี้
พระราชบัญญัติ ป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๗
คำว่า พระราชบัญญัติ หมายถึง กฎหมาย ที่บังคับใช้กับคนในประเทศไทย ไม่ใช้บังคับในต่างประเทศ ถ้าพบการทารุณสัตว์ที่ชายแดนฝั่งประเทศเพื่อนบ้าน ตำรวจไทยไม่มีอำนาจข้ามไปจับ
คำว่า ป้องกัน หมายถึง
การสร้างหลักประกันแก่สังคมว่า
ต่อไปนี้
เจ้าหน้าที่ของรัฐจะเข้ามาดูแลอย่างเป็นระบบ หากพบการทารุณสัตว์ สามารถร้องเรียน ร้องทุกข์
แจ้งความต่อตำรวจได้
ตำรวจจะเข้าไปดำเนินการ และ ใช้วิธีการทางกฎหมายอาญาได้
คำว่า พ.ศ.๒๕๕๗ หมายถึง ใช้กับการทารุณสัตว์ในปัจจุบันและอนาคต
จะแจ้งความเอาผิดทางอาญากับผู้ที่ทารุณสัตว์ เช่น
พ.ศ.๒๕๕๖ ย้อนไปในอดีตไม่ได้
กฎหมายอาญาไม่มีผลย้อนหลัง
มาตรา ๓ ในพระราชบัญญัตินี้
“สัตว์” หมายความว่า สัตว์ที่โดยปกติเลี้ยงไว้เพื่อเป็นสัตว์บ้าน
สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้งาน สัตว์เลี้ยง
เพื่อใช้เป็นพาหนะ สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้เป็นเพื่อน
สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้เป็นอาหาร สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้ในการแสดง
หรือสัตว์เลี้ยงเพื่อใช้ในการอื่นใด ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีเจ้าของหรือไม่ก็ตาม และให้หมายความรวมถึงสัตว์ที่อาศัย
อยู่ในธรรมชาติตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
ตัวอย่าง หมา แมว เป็น สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้เป็นเพื่อน และ
อาจกล่าวได้ว่า กฎหมายฉบับนี้ สร้างขึ้นมาเพื่อคุ้มครองหมาและแมวมากที่สุด
“การทารุณกรรม” หมายความว่า
การกระทำหรืองดเว้นการกระทำใด ๆ ที่ทำให้สัตว์ได้รับ
ความทุกข์ทรมานไม่ว่าทางร่างกายหรือจิตใจ
ได้รับความเจ็บปวด ความเจ็บป่วย ทุพพลภาพ หรืออาจมีผล
ทำให้สัตว์นั้นตาย
และให้หมายความรวมถึงการใช้สัตว์พิการ สัตว์เจ็บป่วย
สัตว์ชราหรือสัตว์ที่กำลังตั้งท้อง
เพื่อแสวงหาประโยชน์ ใช้สัตว์ประกอบกามกิจ
ใช้สัตว์ทำงานจนเกินสมควรหรือใช้ให้ทำงานอันไม่สมควร
เพราะเหตุที่สัตว์นั้นเจ็บป่วย ชราหรืออ่อนอายุ
ตัวอย่าง
ใช้ไม้ตีหมา แมว เป็นการทำให้
ได้รับความเจ็บปวด เป็น “การทารุณกรรม”
แต่
การนำหมาไป นั่งขอทาน แสดงโชว์
การพาช้างเดินเร่ขออาหารตามถนน
ยังไม่เป็น “การทารุณกรรม” แต่ถ้าทำให้เจ็บปวด
ก็เป็นทารุณกรรม ต้องดูเป็นอย่างๆไป
มาตรา ๒๐
ห้ามมิให้ผู้ใดกระทำการอันเป็นการทารุณกรรมสัตว์โดยไม่มีเหตุอันสมควร
ตัวอย่าง
นาย แดง ใช้ไม้ตีหมา เพราะ
หมายืนขวางทางเดินสาธารณะ นาย แดง
ฝ่าฝืนมาตรา ๒๐ ข้อหา กระทำการอันเป็นการทารุณกรรมสัตว์โดยไม่มีเหตุอันสมควร
แต่ถ้า
หมามีอาการบ้าคลั่ง
แว้งกัดคนในบริเวณนั้น และ
กำลังวิ่งเข้ามาจะกัดนายแดง
นายแดงใช้ไม้ตีหมา นายแดง ไม่มีความผิด
แม้จะทำให้หมาเจ็บปวด
เป็นการทารุณกรรม แต่ว่า กระทำโดยมีเหตุอันสมควร ทั้ง
มาตรา ๒๐(๖) ยังไม่เอาผิดคนที่ทำการป้องกันตัว อีกด้วย จึงไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.นี้
มาตรา ๒๑ การกระทำดังต่อไปนี้
ไม่ถือว่าเป็นการทารุณกรรมสัตว์ตามมาตรา ๒๐
(๑) การฆ่าสัตว์เพื่อใช้เป็นอาหาร ทั้งนี้
เฉพาะสัตว์เลี้ยงเพื่อใช้เป็นอาหาร
คำว่า สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้เป็นอาหาร พ.ร.บ.นี้
ไม่บัญญัติความหมายไว้ และไม่บัญญัติไปตรงๆเลยว่า หมา
และ แมว คือ สัตว์ที่เลี้ยงไว้เป็นเพื่อน
ประเด็นที่ถกเถียงกันอย่างมากคือ จังหวัดแห่งหนึ่ง ฆ่าหมา
เพื่อทานหมาเป็นอาหาร ฆ่าอยู่เป็นประจำทำกันมานานแล้ว ต่อไปนี้
ฆ่าหมาเพื่อกินอีก
จะเป็นการฝ่าฝืนมาตรา ๒๐ และ ไม่ได้รับการยกเว้นความผิดตามมาตรา ๒๑ (๑) หรือไม่ อย่างไร
ผู้เขียนเห็นว่า หมา
เป็น สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้เป็นเพื่อน
และเป็นสิ่งที่สังคมส่วนใหญ่เห็นพ้องต้องกัน ไม่ใช่
สัตว์เลี้ยงเพื่อใช้เป็นอาหาร ดังนั้น การนำหมา
หรือ แมว
มาฆ่าเพื่อขายหรือกิน
ย่อมเป็นความผิดตามมาตรา ๒๐ และ
อ้างมาตรา ๒๑ (๑) ปฎิเสธความผิดไม่ได้
และ
ไม่ว่า หมา แมวเหล่านั้น
จะเป็นสัตว์จรจัด สัตว์ไม่มีเจ้าของ สัตว์ที่เจ้าของยินยอมขายให้นำไปฆ่าเป็นอาหาร
ก็ล้วนแต่ฆ่ากินไม่ได้ทั้งสิ้น
ทั้งนี้
มาตรา ๘๔ ประมวลกฎหมายอาญา ยังเอาความผิดกับผู้ที่ใช้ให้ฆ่าหมา แมว เช่น จ้างคนอื่นทำ วานใช้ให้คนอื่นทำ ต้องรับผิดเท่ากับคนที่ลงมือทำ อีกด้วย
มาตรา ๘๓ ประมวลกฎหมายอาญา เอาผิดตัวการทุกคนที่ร่วมกันทารุณสัตว์
มาตรา ๘๖ ประมวลกฎหมายอาญา เอาผิดผู้สนับสนุนให้ทารุณสัตว์ เช่น
นายแดงให้นายขาว ยืมมีด เพราะเห็นว่า
นายขาวกำลังจะฆ่าหมาเพื่อกิน แม้นายแดงไม่ได้ฆ่า และ
ไม่ได้อยู่ด้วยขณะที่นายขาวฆ่าหมา นายแดงก็มีความผิด
(๒)
การฆ่าสัตว์ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์
(๓) การฆ่าสัตว์เพื่อควบคุมโรคระบาดตามกฎหมายว่าด้วยโรคระบาดสัตว์
(๔)
การฆ่าสัตว์ในกรณีที่สัตวแพทย์เห็นว่าสัตว์ป่วย พิการ
หรือบาดเจ็บและไม่สามารถเยียวยา
หรือรักษาให้มีชีวิตอยู่รอดได้โดยปราศจากความทุกข์ทรมาน
(๕)
การฆ่าสัตว์ตามพิธีกรรมหรือความเชื่อทางศาสนา
(๖) การฆ่าสัตว์ในกรณีที่มีความจำเป็นเพื่อป้องกันอันตรายแก่ชีวิตหรือร่างกายของมนุษย์
หรือสัตว์อื่น
หรือป้องกันความเสียหายที่จะเกิดแก่ทรัพย์สิน
(๗) การกระทำใด ๆ
ต่อร่างกายสัตว์ซึ่งเข้าลักษณะของการประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์
โดยผู้ประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์หรือผู้ซึ่งได้รับยกเว้นให้กระทำได้โดยไม่ต้องขึ้นทะเบียนและได้รับ
ใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์จากสัตวแพทยสภาตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพการสัตวแพทย์
(๘)
การตัด หู หาง ขน เขา หรืองาโดยมีเหตุอันสมควรและไม่เป็นอันตรายต่อสัตว์
หรือการดำรงชีวิตของสัตว์
(๙)
การจัดให้มีการต่อสู้ของสัตว์ตามประเพณีท้องถิ่น
(๑๐)
การกระทำอื่นใดที่มีกฎหมายกำหนดให้สามารถกระทำได้เป็นการเฉพาะ
(๑๑)
การกระทำอื่นใดที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ
มาตรา ๒๒
เจ้าของสัตว์ต้องดำเนินการจัดสวัสดิภาพสัตว์ให้แก่สัตว์ของตนให้เหมาะสม
ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไขที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
การออกประกาศตามวรรคหนึ่ง ให้คำนึงถึงประเภท
ชนิด ลักษณะ สภาพ และอายุของสัตว์
มาตรา ๒๓ ห้ามมิให้เจ้าของสัตว์ปล่อย ละทิ้ง
หรือกระทำการใด ๆ ให้สัตว์พ้นจากการดูแล
ของตนโดยไม่มีเหตุอันสมควร
การกระทำตามวรรคหนึ่ง
ไม่รวมถึงการโอนกรรมสิทธิ์หรือสิทธิครอบครองให้แก่ผู้ซึ่งประสงค์
จะนำสัตว์ไปดูแลแทน
ตัวอย่าง นายแดง
จะย้ายบ้าน แต่ไม่อยากพาหมาไปด้วย จึงเอาหมาไปปล่อยที่วัด เป็นการฝ่าฝืน มาตรา ๒๓ ข้อหา เป็นเจ้าของสัตว์ปล่อย ละทิ้ง หรือกระทำการใด ๆ
ให้สัตว์พ้นจากการดูแลของตนโดยไม่มีเหตุอันสมควร
ม
มาตรา ๓๐
ในการปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัตินี้ ให้พนักงานเจ้าหน้าที่เป็นเจ้าพนักงาน
ตามประมวลกฎหมายอาญา
ตัวอย่าง
นายขาว เห็นนายแดง เอาไม้ตีหมา
เพราะหมายืนขวางทางเดินสาธารณะ
เป็นการกลั่นแกล้งทารุณ
นายขาวสามารถแจ้งตำรวจได้ทันที ซึ่งจะแจ้งที่สถานนีตำรวจ แจ้งตำรวจที่ผ่านมาพอดี หรือ โทรศัพท์แจ้ง ก็ได้
จากนั้น
ตำรวจก็จะมาจับกุมนายแดงถ้าเห็นนายแดงยังตีหมาอยู่ ถ้ามาเจอตอนที่ไม่ได้ตีหมาแล้ว ก็จะสอบสวนว่าทำผิดจริงหรือไม่
มีการตรวจสอบวีดีโอวงจรปิดว่าทำจริงหรือไม่ สอบถามนายขาวว่ายืนยันว่า
เห็นเหตุการณ์จริงหรือไม่
ถ้าหลักฐานมีว่า นายแดงผิด
นายแดงก็ต้องถูกดำเนินคดีอาญา วิธีการไม่ต่างจากคนร้ายลักทรัพย์ คนร้ายวิวาทต่อยตีกัน ทั่วไป
เพียงแต่ข้อหาความผิด ต่างกันเท่านั้น
มาตรา ๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนมาตรา ๒๐
ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสองปี หรือปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท
หรือทั้งจำทั้งปรับ
มาตรา ๒๐ ก็คือ
ทารุณสัตว์ ฯ นั่นเอง
มาตรา ๓๒ เจ้าของสัตว์หรือผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่รัฐมนตรี
ประกาศกำหนดตามมาตรา ๒๒ มาตรา ๒๔
หรือฝ่าฝืนมาตรา ๒๓ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท
มาตรา ๓๓
ในกรณีที่ศาลได้พิพากษาลงโทษผู้ใดตามมาตรา ๓๑ หรือมาตรา ๓๒ หากศาล
เห็นว่าการให้สัตว์นั้นยังอยู่ในความครอบครองของเจ้าของหรือของผู้กระทำความผิดนั้นต่อไป
สัตว์นั้น
อาจจะถูกทารุณกรรมหรือได้รับการจัดสวัสดิภาพสัตว์ที่ไม่เหมาะสมอีก
ศาลอาจสั่งห้ามมิให้เจ้าของหรือ
ผู้กระทำความผิดนั้นครอบครองสัตว์ดังกล่าว
และมอบให้หน่วยงานของรัฐหรือบุคคลที่เห็นสมควรเป็นผู้ครอบครอง
หรือดูแลสัตว์นั้นต่อไป
มาตรา ๓๔ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามมาตรา ๒๘
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินสองหมื่นบาท
http://xn--22ck1cgd6cva9anw1bfp7evj.com/
