ขายกฎหมาย

ในรัฐที่ใช้ระบอบการปกครองแบบนิติรัฐประชาธิปไตย จะให้ความสำคัญกับการ จำกัดอำนาจของผู้ใช้อำนาจรัฐเป็นอย่างมาก

 กล่าวคือ    ทำได้เท่าที่มีกฏหมายให้อำนาจ  ทำโดยไม่มีกฏหมายให้อำนาจ เป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย

 ถ้ากฏหมายให้อำนาจแล้ว  ก็ต้องดำเนินการตามนั้นด้วย  ไม่ทำเป็นละเว้น  

สร้างระบบตรวจสอบความชอบด้วยกฎหมาย และการถ่วงดุลอำนาจของผู้ใช้อำนาจรัฐแต่ละฝ่าย

  เมื่อใดที่ผู้ใช้อำนาจรัฐจงใจ หรือประมาทเลินเล่อ ละเมิดต่อกฏหมาย หรือ ปล่อยปละละเลยให้มีผู้ละเมิดกฏหมาย   ย่อมต้องถูกตรวจสอบ  และ ยับยั่งโดยอำนาจบางอย่าง  และตัวเจ้าหน้าที่ต้องถูกลงโทษ  มิให้เป็นเยี่ยงอย่างด้วย    ตัวบทกฎหมายจึงจะเกิดความศักดิ์สิทธิ  เป็นรัฐที่ปกครองโดยกฏหมายได้อย่างแท้จริง

รัฐ ได้แบ่งแยกการใช้อำนาจเป็น สามฝ่าย หลักๆ คือ ฝ่ายนิติบัญญัติ  ฝ่าบบริหาร  ฝ่ายตุลาการ 

  โดยฝ่ายนิติบัญญัติ ตรากฏหมาย ออกบังคับใช้ อาทิ  การห้ามมิให้กระทำการต่างๆ  และกำหนดโทษทางอาญาไว้  

แต่ปัญหาการละเมิดกฏหมายในสังคมไทย  หาใช้ตัวบทกฎหมายไม่  เพราะ  กฏหมายตั้งแต่รัฐธรรมนูญ  พรบ.  พรก.    ต่างรับรองสิทธิเสรีภาพของประชาชน  และห้ามมิให้กระทำการอันเป็นการคุกคาม ละเมิดสังคมเอาไว้รอบด้านพอสมควรแล้ว (ส่วนมากก็คัดลอกของต่างประเทศมา) 

แต่ทำไมสังคมไทยจึงยังวุ่นวาย  เต็มไปด้วยการละเมิดต่อกฏหมาย  อาทิ  ลักลอบเปิดบ่อนการพนัน ทุกหมู่บ้านอย่างน้อยต้องมีหวย  มีโต๊ะบอล  มีไฮโล  

 ลักลอบค้าประเวณี   ลักลอบหลบหนีเข้าเมือง (แรงงานต่างด้าว ๙๐ % ไม่มีใบอนุญาตเข้าเมือง)  ลักลอบค้ายาเสพติด (คนค้ารายใหญ่ลอยนวล  จับได้แค่พวกปลายแถว)   ลักลอบใช้รถบรรทุกน้ำหนักเกิน  ลักลอบขายสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์   ขายของบนฟุตบาท  ฯลฯ  

ทำไมปัญหายังคงดำรงอยู่ ???  ทั้งที่เจ้าหน้าที่รัฐขยันจับกุม  แถลงข่าวใหญ่โต  หรือ มันแค่การ  หลอกลวงสังคมว่า  เจ้าหน้าที่ของรัฐ  ทำงานตามหน้าที่อย่างเต็มกำลังแล้ว  

กฏหมายคือ การที่รัฐบอกประชาชนว่า  สิ่งใดกระทำได้  สิ่งใดกระทำไม่ได้  ฝ่าฝืนแล้วมีโทษเพียงใด  แต่เมื่อฝ่ายนิติบัญญัติ  ผลิตกฎหมายออกมาแล้ว   ไม่มีอำนาจบังคับใช้กฏหมายเอง เช่น   สส./ สว.  เห็นคนเปิดบ่อนการพนัน  จะเข้าจับกุมเองไม่ได้   ต้องให้เจ้าหน้าที่อื่นดำเนินการ

หน้าที่จับกุม ค้น  คุมขัง  เหล่านี้ เป็นของตำรวจ  เจ้าพนักงานฝ่ายปกครอง(นายอำเภอ ปลัด กำนัน ผญบ.   และ เจ้าหน้าที่อื่นตามที่กฎหมายเฉพาะกำหนด(เช่น ปปส., จนท.ทหาร  )

กฏหมายให้อำนาจแล้ว  ไม่ทำ  ไม่ปราบปรามคนทำผิด  เป็นละเว้น  

  หน้าที่นี้ขายไม่ได้  เพราะ กฏหมายต้องเอาไปบังคับใช้  ไม่ใช้เอาไปขาย ขายแล้วเอาหูไปนาเอาตาไปไร่  ทำเป็นมองไม่เห็น  หรือว่า เห็นแล้ว จับแล้ว  แต่จับนิดเดียว   จับให้อ้างต่อสังคมได้ว่าไม่ได้ "ละเว้น"

ปัญหาคือ  การเอากฏหมายที่รัฐสร้าง  เช่น ห้ามมิให้กระทำการต่างๆ   พวกเขาเอามาขาย  ขายอย่างกับว่าเป็นสมบัติของพวกเขาเอง    มีการตั้งราคา  จ่ายเงินรายวัน  รายเดือน  ไว้อย่างชัดเจน  ทำเป็นธุรกิจ  มีเครือข่ายอุปถัมป์ค้ำชูขนาดใหญ่  ที่สำคัญ คือ ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมือง มีส่วนร่วม  รับเงิน  รับผลประโยชน์ด้วย บางคนก็จำต้องกินตามน้ำ  แม้จะไม่อยากรับเงินผิดกฏหมาย  ระบบเป็นอย่างนี้มานานแล้ว  จะทำอย่างไรได้   ต่อต้านก็เป็นไม้ซีกงัดไม้ซุง   กินตามน้ำ  ตามนายดีกว่า

  ความมั่งคั่งของพวกเขาจึง เพิ่มขึ้น ๆ   ในขณะที่คนทำผิดกฎหมายก็มีจำนวนเยอะขึ้น ๆ ด้วย  

คนซื้อ   ซื้อแล้วก็ต้องละเมิดกฏหมายให้เต็มที่  จึงจะคุ้มราคา  สังคมจึงมีสภาพเต็มไปด้วยการละเมิดกฎหมาย  ข้าราชการมีรายได้สูงจากเงินผิดๆ 

เมื่อคนหันมาทำผิดกฎหมาย  คนทำถูกกฎหมาย  ก็อยู่ไม่ได้เพราะแพ้ต้นทุน  (จ่ายค่าภาษี  ค่าลิขสิทธิ์  ค่าจ้างขั้นต่ำ  ฯลฯ) 

บทความนี้อยากจะบอกว่า   ปัญหาไม่ได้อยู่ที่กฏหมาย  แต่อยู่ที่ มีคนขายกฏหมายเป็นล่ำเป็นสัน  โดยไม่มีความรับผิดใดๆ   ไม่มีการตรวจสอบใดเข้าถึง   ไม่มีใครยับยั้งวงจรอุบาทว์นี้ได้   

หลัก นิติรัฐประชาธิปไตย  ที่เน้นการตรวจสอบการใช้อำนาจของ จนท.รัฐ  ยังไม่ได้ดำเนินการ  

เห็นควรให้

๑.การเพิ่มอำนาจให้ประชาชน  สื่อสารมวลชน   ตัวแทนชุมชน  เข้าตรวจสอบการทำงานของเจ้าหน้าที่รัฐได้อย่างเต็มที่ 

โดย จนท.รัฐ มีหน้าที่แสดงความโปร่งใส  สุจริต สมเหตุสมผล  มีกฏหมายรองรับการกระทำ  จนกว่าผู้ตรวจสอบจะพอใจ  

๒.เจ้าหน้าที่ที่ปล่อยปละละเลยให้มีการลักลอบทำผิดกฏหมายในพื้นที่ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่า  "ขายกฏหมาย"  ต้องถูกลงโทษถึง "ไล่ออกจากราชการ"  และ  ให้ถูกดำเนินคดีอาญา  มีโทษจำคุกด้วย

จะอ้างว่า  จับแล้วๆ   มีผลการจับกุม(แบบสมยอมให้จับ)  มาแก้ตัวไม่ได้  

๓.ขึ้นเงินเดือน  เพิ่มสวัสดิการ  ให้กับเจ้าหน้าที่ของรัฐ  ให้พวกเขามีเงินพอที่จะเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียได้

  อย่าให้เงินเดือนน้อย   ปล่อยให้เขาอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรี   กดดันให้พวกเขาขายกฏหมายกิน  

หมายเหตุ   การที่เจ้าหน้าที่ของรัฐจับกุมคดี ลัก วิ่ง ชิง ปล้น ฆ่า  ทำร้าย  ทั้งหลายเป็นการทำตามหน้าที่แลกกับเงินเดือน  เงินภาษี  แล้ว  ไม่ถือเป็นความดีความชอบอันใด   จะใช้คดีเหล่านี้มาต่อรองให้   "ขายกฏหมาย"  ไปเรื่อยๆ  ไม่ได้  

 แต่การปล่อยให้มีสิ่งผิดกฏหมายแล้วไม่จับ  ไม่แก้ไข   เอากฏหมายไปขาย  ต่างหาก ที่เป็นความผิดอย่างมหันต์  ไม่อาจแก้ตัวได้เลย